Editors hebben vanaf hun debutalbum 'The back room' uit 2005 nooit teleurgesteld. Hun tweede album uit 2007 'An End Has A Start' was een geweldige opvolger van het succes dat ze al vroeg vergaard hadden met hun eerste paar singles. De Britse viermansformatie staat bekend om hun duistere, melodramatische geluid met enkel de knallende drumpartijen om je op te vangen. Dit doen ze goed, dit is hun sound. Werd er hier en daar nog wel een vergelijking gemaakt met wat darkwave bandjes uit de jaren '80, konden Editors toch spreken van een uniek geluid.
Hun derde album 'In This Light And On This Evening' breekt met alles wat Editors in de bijna 5 succesvolle jaren hebben opgebouwd. Begrijpelijk, bands willen vernieuwend en fris blijven voor hun fans en voor zichzelf. Soms werkt dit, soms ook niet. Editors hebben op hun nieuwe plaat een duik in het diepe gemaakt en dat is niet zozeer positief. De drummer is ingeruild voor een drumcomputer, de gitaarpartijen worden vervangen voor een synthesizer. Het enige wat hetzelfde is gebleven is de zang van vocalist en gitarist Tom Smith: nog steeds even donker, dramatisch en overdreven als altijd.
Zo herken je ineens een band niet meer terug. De unieke sound die ze zo vakkundig hadden opgebouwd is nu overgenomen door een geluid dat doet denken aan bands als Joy Division, New Order en Depeche Mode. Jammer, want veel mensen hielden juist zoveel van Editors omdat ze gitaarrifjes hadden die geen enkele andere band gebruikte, de drumpartijen zweepten fans op om te dansen. Met deze poging om electropop nieuw leven in te blazen zijn ze behoorlijk de mist in gegaan.
Desalniettemin zijn Editors wel gewoon een sterke band met gevoel voor wat de mensen grijpt. Daarom is de cd niet helemaal ruk, maar staan er heus nog wel een paar nummers op die een soort van vage echo zijn van wat Editors vroeger was. 'Papillon' en ' Eat Raw Meat = Blood Drool' zijn ronduit sterke nummers die als singles in de alternatieve hitlijsten zullen zegevieren. Het swingt zelfs een beetje hier en daar. Toch hoop ik dat dit electro-uitstapje eenmalig is en ze op hun volgende album gewoon weer normaal gaan doen en beukende britpop maken zoals alleen zij het kunnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten